09/03/2009

DER CO

(Uit NRC.NEXT)

Het Roemeense schoonmaakmeisje ging verlegen met haar rug tegen de muur staan. Daar kwam Der Co aangelopen, de trainer van Red Bull Salzburg. Ze lachten naar elkaar.
Co hield halt in de smetteloos gepoetste gang van het nieuwe complex van zijn club. Hij wees naar twee verschroomde luiken in de muur. Ach, natuurlijk kende hij dat ouderwetse gedoe met de vuile was bij een voetbalclub. Wasmand voor de shirts, wasmand voor de kousen, wasmand voor de broeken.
In Salzburg pakten ze dat anders aan . Wäscheschacht. Co sprak het Duits met zichtbaar plezier uit. Twee schachten voor de selectie. Na de training doen ze de luiken voor de schachten open en donderen de vieze was erin. Beneden staan de mensen van de wasserij annex stomerij klaar om alle kleren weer zo snel mogelijk schoon en gladgestreken in de kast van de spelers te krijgen.
Der Co. Ik had hem gemist. Na zijn avonturen in Portugal, Oekraïne en Qatar belandde Co Adriaanse in Salzburg. Hij zit al een jaar bij Red Bull. De club won gisteren het duel met nummer twee, Rapid Wien, en gaat aan kop.
Adriaanse nam de verslaggever van de NOS bij de hand. We kregen een rondleiding. Waarom uitgerekend dit weekend? Er leek geen directe aanleiding. Was het eigenlijk wel een echt voetbalcomplex waar de cameraman doorheen sjouwde?
Dat Roemeense poetsmeisje zag eruit als een fotomodel. Het bureau van Co met pennenbakje en twee computers leek gemaakt door een setdresser. Er was een fonkelnieuw bad vol water. ‘Hydrotherapie,’ zei Der Co. Hij wees een sauna aan, een dompelbad. Er zat nergens iemand in.
Der Co wandelde rond in een rood trainingspak. Vlakbij de camera zei hij: ‘Morgen! Alles klar?’ Ik vermoedde dat de broers Joel en Ethan Coen de Oscaruitreiking hadden overgeslagen om Der Co te regisseren. Zoiets laat je niet lopen.
Alle scènes liepen op rolletjes. Co trok per ongeluk een deur open en zag zijn assistent Chris Kronshorst in zijn onderbroek staan. Voetbalhumor. Buiten stonden keurige voetballers op het veld. Ze speelden de bal naar elkaar. De topscorer van de club scoorde met het hoofd. Mozart deed op de achtergrond een duit in het zakje.
Ik kneep mezelf in de arm. Hoe kon dat saaie Oostenrijk opeens zo plezierig en modern aanvoelen? Deze film kreeg een onverwacht einde, dat kon je van de broertje Coen verwachten.
We naderden het dramatisch hoogtepunt. Ik voelde het aan mijn water. De verslaggever deed de eerste zet: Adriaanse zijn contract liep af. Wilde hij nog terug naar Nederland?
Der Co: ‘Er moet maar net de club komen, dat ik denk, daar kan ik wel aarden.’
Verslaggever: ‘Bij PSV zoeken ze nog een trainer, zou het wat zijn?’
Der Co: ‘PSV is een topclub, heb ik nog niet gewerkt. Lijkt mij een aantrekkelijke club.’
‘Cut. It’s a rap!’ riepen de broers Coen in koor.
Het stond erop. In één take. De cameraman deed zijn camera uit, de lichtmensen trokken de stekkers van de spots los. Het meisje van de schmink haalde de make-up van Co’s gezicht. En zijn haar mocht ook meteen weer meer in de war.
Iemand tikte de nieuwssite NU.nl aan. En ja hoor, het bericht stond er al op: ‘Co Adriaanse sluit PSV niet uit.’
Zo maak je voetbalnieuws.