23/11/2014

LIEKE

 

Met lichte schaamte beken ik dat ik haar pas dit weekend goed heb leren kennen. Het 21-jarige Limburgse meisje met een paardenstaart op haar achterhoofd, dat als een wervelwind over de voetbalveld suist.
Haar naam is Lieke Martens.
De vonk sprong over in de tweede helft van de eerste play-offwedstrijd tegen Italië. Het vrouwenelftal van Nederland stond met 0-1 achter tegen Italië. Het begeerde WK-ticket leek ver weg.
Lieke Martens kreeg de bal aangespeeld. Ze stond aan de rand van het veld, ter hoogte van de middenlijn. Martens draaide met de bal aan haar voet om haar as. Ze keek op naar twee Italiaanse verdedigers met agressieve koppen, hun haar in slierten plakkend op het verhitte voorhoofd.
Als een ree in open veld rende Martens instinctief de juiste kant op. Handig ontsnappen aan gevaar leek haar tweede natuur. Martens was in een mum van tijd op snelheid. Wat een fijne motoriek, wat een vanzelfsprekende techniek.
Ik betrapte me op iets dat in één woord is samen te vatten: fan.
Op de tribune in het stadion van ADO zaten bijna 14.000 toeschouwers. Het stoorde me dat de televisieregie veel te lang de wave volgde. Alsof dit voetbal bijzaak was. Er klonk live-muziek dat aan dweilorkest Kleintje Pils deed denken. Ook jammer.
De vrouwen van Nederland gooiden alles in de strijd. Het stond inmiddels 1-1. Alle ballen op Martens. Daar was ze weer, de heupen wendbaar als het soepelst draaiende kogelgewricht. Martens heeft de gave om de bal met de wreef van haar schoen vlak voor zich uit te tikken en tegelijkertijd op topsnelheid te blijven.
Lieke Martens is Arjen Robben met een paardenstaart.
De oude Italiaanse spelers verbleekten bij Martens souplesse; ze sloften als traditionele mama’s met hun shirt uit de broek achter de snelle Nederlandse aan.
In de laatste minuten liet Martens zich nog twee keer gelden. Een keer passeerde ze vier Italianen en knalde met rechts net naast. Twee minuten later swingde ze zich vrij en schoot ze met links richting kruising. De keepster kon een doelpunt maar net voorkomen.
Tweebenig was ze. Ook dat nog.
Na afloop deed Martens haar haarbandje secuur terug op haar voorhoofd. Ze liep stoïcijns naar de kant. Ontevreden. Honger naar succes.
Donderdag spelen de vrouwen het tweede duel tegen Italië, in Verona. Het team is al in de Noord-Italiaanse stad. Ik zie Martens slenteren in trainingspak. Een selfie op het balkonnetje van Romeo en Julia, een filmpje van de Romeinse arena. En vooral, energie sparen voor het belangrijke duel.
Ze zal weer ongrijpbaar zijn voor de Italiaanse dames. Aan Lieke – vooruit, alleen haar voornaam - zal het niet liggen.
Mag het nog op mijn leeftijd, een voetbalposter boven mijn bureau?