20/10/2014

EPKE

Na afloop van het winnen van de wereldtitel kwam turner Epke Zonderland met het verhaal dat hij pas aan het einde van zijn oefening ‘een beetje wakker werd.’
Een minuutje slapen aan de rekstok.
Terwijl de concurrenten op zijn van de zenuwen en met gespannen koppen aan de rekstok worden gehangen door hun coach, is Epke in een gemoedstoestand beland die unieker is dan al zijn ingewikkelde vluchtcombinaties achter elkaar.
Epke kruipt in zichzelf, doet het leeslampje naast zijn hersenen uit en sluit de ogen. Zo vanzelf lijkt het te gaan aan de rekstok. Hij noemt het ‘flow’ maar is hij er zelf wel bij?
Het is bijna griezelig om te beseffen in welke staat Zonderland moet verkeren tijdens zo’n moeilijke oefening aan de rekstok. In sluimertoestand draait de turner om zijn as, suist op hoge snelheid de lucht en tolt als een schroef in het rond.
Of het niets is.
Je moet er niet aan denken dat een treinmachinist of een piloot zo dromerig is tijdens het werk. Maar een slapende Epke aan de rekstok is een weldadig idee. Je weet: het komt allemaal op zijn pootjes terecht.
Epke Zonderland bulkt van het zelfvertrouwen. Kijk naar die minzame oogopslag, de vastberaden omhooggestoken rechterarm vlak voor de oefening, de lach als hij na afloop zijn score afwacht.
Twijfel is uitgebannen.
De turner uit Lemmer is een jongen zonder angst. Eerder in de week durfde hij openlijk commentaar te geven op juryleden die onder de indruk leken van het gastland China en Chinese turners hier en daar een extra puntje toekenden.
Klaarwakker ging Epke in China het gevecht aan tegen het ondoorzichtige machtsblok van de turnsport. Hij zei hardop de jurering ‘schokkend’ te vinden en meldde dat hij een superoefening moest neerzetten zodat zelfs het mogelijke ‘gesjoemel’ niks zou uitmaken.
Het was lef tonen in een behoudend land waar openlijke kritiek je duur kan komen te staan. Hoe klein ook, de aanklacht van Epke was een politieke daad. Je zou willen dat voetballer zo durven te reageren op de corrupte FIFA.
Epke kreeg op het ereschavot de gouden medaille omgehangen. Het volkslied van zijn kleine pokkenlandje klonk. Epke genoot zichtbaar. Huilen deed hij niet. Dat deed me deugd. Niet dat sentimentele gesnotter. Gewoon naar de vlag staren en alweer nadenken hoe het nog beter kan.
Nuchterheid, werklust en intelligentie gaan hand in hand bij Epke. Als in een hoge vlucht is hij buiten bereik geraakt van iedere andere turner. Zijn lichaam en geest zijn van buitencategorie.
Dan mag je slapen aan de rekstok.
En gelukzalig dromen in je bed.