21/03/2016

SPRINKHAAN SIFAN

 
Op de mat in de fitnessruimte lag atlete Sifan Hassan op haar rug. Ze was moe van de krachttraining maar moest nog even door. Ze kwam omhoog en begon met haar armen langs haar bovenlijf te zwaaien.
Liggend lopen, dat was het.
Van dichtbij keek ik naar het gezicht van Sifan dat zoveel verschillende poses aannam. Je kunt haar in één minuut tijd boos, vrolijk, flirterig, chagrijnig, moe en energiek zien.
Haar trainer Honoré Hoedt zette haar op scherp. Terwijl ze de zware oefening deed, haalde hij haar met vinnige duwtjes tegen de schouder uit balans. Sifan giechelde en mopperde tegelijk.
„Kom op, jij spartelende sprinkhaan”, moedigde de trainer haar aan.
De oefening op trainingscomplex Papendal was bedoeld om Sifan weerbaar te maken tegen fysieke aanvallen op de atletiekbaan tijdens een 1.500 meter. Een por in je zij, een stoot met een elleboog, een schouderduw. Je moet je wapenen en kunnen incasseren.
En vooral van je afbijten.
In de finale van het WK-indoor in het Amerikaanse Portland staken haar ellebogen uit als bajonetten. Ze duldde haar tegenstanders niet naast zich. Sifan moest en zou winnen.
Ze had het niet makkelijk gevonden, zo venijnig zijn. „Ik ben vaak in de race heel erg lief en wil niemand duwen.”
Het was weer zo’n zacht Sifan-zinnetje dat ik na de race opving in haar brabbeltaaltje. De mix van Ethiopisch en Nederlands levert teksten op die ze zelf nog het beste lijkt te begrijpen. Maar de woorden komen uit het hart en haar charme is onweerstaanbaar.
Sifan is gevlucht uit haar geboorteland Ethiopië, van een continent waar sprinkhanen een plaag kunnen zijn. Ze heeft de ellende meegemaakt die veel vluchtelingen zullen herkennen. In Nederland kwam ze in een asielzoekerscentrum terecht waar ze vereenzaamde.
Atletiek gaf haar leven nieuwe betekenis.
Na haar WK-overwinning op de 1.500 meter gooide ze een Nederlandse vlag over haar schouders. Welke stoere jongen – met zijn gezicht laf verscholen in een capuchon – durfde nog te roepen dat deze gevluchte moslima moest oprotten naar haar eigen land? Met haar speelse ogen en haar vechtlust ontwapent Sifan iedereen. Ze ontneemt schreeuwers de woede in hun stem.
Sifan komt uit Ethiopië, woont nu op een flatje in Arnhem maar ze rent namens de hele wereld.
Het afgelopen weekend liep de atlete rondjes in een mouwloos oranje shirt en korte broek terwijl ze weet dat haar traditionele moslimmoeder dat vreselijk vindt. Ook die strijd gaat ze aan. En wat dacht ze toen de finish in zicht kwam? Ze graaide met haar hand voor haar ogen: „Ik zag de gouden medaille al voor me hangen.”
We geven onze wereldkampioene een koosnaam die haar trainer tijdens het duwen en trekken verzon: Sifan, jij spartelende sprinkhaan.