24/07/2019
De Tour is preuts
De organisatie van de Tour was niet gelukkig met geschilderde penissen en balzakken op het asfalt in de bergen. Nog voordat de renners over de geslachtsdelen konden razen, waren ze haastig overgekalkt. Van twee ballen waren ogen gemaakt en na een paar heen-en-weertjes met een roller vol witkalk kon je, met enige fantasie, in een reuzenscrotum een harige uil zien, die op een tak filosofeerde over het nut van cyclisme in het hooggebergte.
Waar de Tourbazen seksuele uitingen lieten wegpoetsen, zetten ze zonder gêne hoog in op het openlijk vertonen van vuur en verdriet op de gezichten van renners.
Alles mag gezien, alles moet gezien.
In de Pyreneeënritten vocht Thibaut Pinot zich naar een goede positie in het klassement. De Franse renner heeft een uiterlijk waarop goed valt af te lezen hoe zwaar een klim is. Op zijn gezicht, donker door de zware baardgroei, staat de verbetenheid om in de laatste kilometers alles uit het lichaam te persen. Zijn hoofd maakt bij iedere omwenteling van de pedalen een knikje.
De camera dook er bovenop.
Bij zijn overwinning op de top van de Tourmalet keek Pinots vooruitgesnelde ploegleider Marc Madiot achter de finish op een monitor. Hij zag het vechten en zwoegen van zijn renner en krijste een minuut lang als een brulaap tegen het scherm. Een camera bleef schaamteloos dicht op de huid van Madiot, een oud-renner.
Ook het gezicht van Steven Kruijswijk kreeg volle aandacht; het bloed onder zijn huid leek naar elders vertrokken. De Nederlandse renner had het zwaar op de laatste Pyreneeënklim. Hij volgde met moeite het achterwiel van concurrent Geraint Thomas en keek naar het asfalt met een wit uitgeslagen gelaat en die vierkante schouders waarop het zo fijn dozen stapelen is.
Toen geletruidrager Julian Alaphilippe eindelijk ‘brak’ in de laatste kilometers van de klim naar Foix Prat d’Albis en moederziel alleen reed, was het wachten op een camera die hem close in beeld zou vangen. Een motorrijder met cameraman achterop hield even in, de vermoeide renner schoof voorbij op het scherm. Aan zijn baardje hing een sliert spuug, die bij iedere pedaalslag regelmatig bengelde als de slinger van een pendule.
Overigens was Alaphilippe acteur genoeg om mee te werken aan de soundtrack onder het filmshot, getuige het dramatische ‘aahh’ uit zijn opengesperde mond.
Eenmaal over de streep kon het poetsen van de gezichten beginnen. Met schone huid en handdoek om stonden de renners voor de camera’s.
Vanuit de helikopter waren de overgeschilderde mannengeslachten tijdens de bergetappes nauwelijks in beeld geweest. De preutsheid van de organisatie had het gewonnen van de ordinaire uitingen van het wielervolk.
Ondertussen houden de ‘baasjes’ van de Tour aloude tradities graag in ere. Terwijl mondiaal het fenomeen rondemiss aan een zijden draadje hangt, drapeerden op het erepodium twee vrouwen de gele trui om de schouders van Alaphilippe en voorzagen zijn wangen van een zoen.
De Tour hanteert nu eenmaal zijn eigen wetten.
