24/06/2019

Het vuur van Kameroen

Ze stonden op het toernooi al te boek als onbehouwen houthakkers. De vrouwen van Kameroen vlogen de afgelopen duels af op alles wat bewoog en vergaten nogal eens de bal. Tegen Engeland was het weer raak. Een elleboogstoot hier, een klodder spuug daar.

Kameroen wilde de tegenstander afbluffen met hard voetbal en verloor steeds meer het hoofd. Een verdediger speelde van dichtbij een bal terug op haar keeper; Kameroen kreeg een vrije trap tegen, op vijf meter van hun doel. De vrouwen weigerden op de doellijn te gaan staan en bleven maar protesteren.

Uiteindelijk schoot Engeland raak.

Op een site had ik net zitten lezen dat op een veldje in Wenen de voetbalvrouwen van Vaticaan hun eerste officiële wedstrijd zouden spelen tegen FC Mariahilfe.

Vrij vertaald: Anti-abortus versus Onbevlekte Ontvangenis.

De wedstrijd begon nooit omdat drie vrouwen van Mariahulp als protest tegen het reactionaire Vaticaan hun buik ontblootten met opschriften als ‘my body, my rules’. Het veld was net ingezegend, de pauselijke nuntius stond al als een gebraden haan in de vip-tent, maar de Vaticaanvrouwen hadden geen zin meer in het potje en liepen naar de kleedkamer.

Waar is paus Franciscus als je hem nodig hebt?

Op het WK-televisiescherm was het intussen weer hommeles. Een afgekeurd doelpunt van Engeland werd op advies van de VAR alsnog terecht goedgekeurd.

De ogen van de vrouwen uit Kameroen spuwden vuur. Demonstratief liep het hele elftal onder aanvoering van Aboudi Onguene naar de middencirkel; vastbesloten om te blijven staan totdat het doelpunt weer werd afgekeurd.

Zo was ik getuige van de eerste staking op een WK-vrouwentoernooi. De Chinese scheidsrechter hield haar rug recht. Ze bleef in gesprek en deelde geen gele kaarten uit voor de halsstarrigheid van de vrouwen van Kameroen. Uiteindelijk trapten ze met grote tegenzin af.

Toevalligerwijs had het mannenelftal van Kameroen een paar dagen eerder geweigerd naar de Africa Cup af te reizen omdat ze te weinig geld kregen van de bond. Ook een soort staking. Clarence Seedorf is een van hun coaches.

Het ongepolijste van de actie van Afrikaanse voetbalvrouwen was zowel irritant als spannend. Ze durfden het gevecht aan met de scheidsrechter, de vervloekte VAR en de FIFA-regels.

Bij het rustsignaal liepen ze weer naar de middencirkel voor beraad. Pas na minuten sloften ze met woedende hoofden naar de catacomben. Hun coach – een man – ging briesend op een televisiecamera af: ‘It’s a shame!’

Na de rust kwamen ze op het veld. Hadden ze met witte viltstiften teksten als ‘no to racism’ of ‘Africa first’ op hun zwarte buiken gezet? Met een 3-0 verlies dropen de vrouwen van Kameroen af.

Hun shirts bleven omlaag.

Onwillekeurig moest ik denken aan de beroemde voetballer met zijn lage stem; overal waar hij komt predikt hij rust en vrede. De wereldster die het woord ‘respect’ zo graag in de mond neemt. Hij had de vrouwen van Kameroen kunnen troosten.

Waar is Clarence Seedorf als je hem nodig hebt?