06/08/2012

OERMAN DORIAN

Column maandag 6 aug NRC/NEXT:

Een jongen met een kaalgeschoren hoofd keek uit over de Britse baai. Aan zijn voeten lag een zeilplank. Hij spuugde in zijn handen, trok zijn zeil naar de zee en liep onverschrokken de golven in.
Zouden we deze oerman ooit nog terugzien?
Hij heette Dorian van Rijsselberghe. De 23-jarige windsurfer droeg tijdens de openingsceremonie de vlag van Nederland. Daar kenden de meeste kijkers hem van.
In 1984 won Stephan van den Berg goud tijdens het plankzeilen. We boften dat een NOS-verslaggever in een motorbootje de olympische wedstrijd was gaan bekijken. Alleen daarom zijn er beelden van bewaard gebleven.
Gistermiddag zat Van den Berg in de studio bij presentatrice Dione de Graaff. Ze keken naar een live registratie van een andere zeilwedstrijd. Onder in beeld verscheen een regel over het windsurfen: Van Rijsselberghe nog altijd op kop in de 9de race.
Lichte paniek in de studio. Was onze surfer bij winst al zeker van goud met nog twee races voor de boeg? „Kun jij het berekenen, Stephan?”, vroeg De Graaff.
„Wat is het totaal en wat is het netto? Even kijken. Ik hou 22 punten over”, zei de oud-zeilkampioen.
De Graaff had een geluidsverbinding met verslaggever Ayolt Kloosterboer. Hij stond aan de kustlijn. „Dit is zijn zesde eerste plaats. De derde plaats van hem strepen we weg. Eh, ja, dat is goud.”
In de studio verontschuldigde De Graaff zich: „We hebben geen live beelden, het kan helaas niet anders.”
De televisie liet ons deze Spelen alles zien. Langzaam stuiterende tennisballen, medaillewinnaars Ranomi Kromowidjojo en Marleen Veldhuis in een douche van slome spetters, een rood aanlopende gewichtheffer. Er waren helishots van marathonlopers, camera’s waren gemonteerd aan kabels boven de accommodaties. Niets mocht de kijker ontgaan.
Behalve de gouden race van een Nederlandse windsurfer.
„Dorian weet zelf de uitslag nog niet”, zei Stephan. „Hij zit nog op het water. Hij moet eerst naar de kant.” Ook dat nog.
De tijd verstreek. Geen surfplank, geen zeiltje te zien.
Ondertussen verloor Finn-zeiler Pieter-Jan Postma zijn bronzen medaille. Keurig in beeld. Tennisser Andy Murray denderde op Wimbledon over Roger Federer heen. De camera’s registreerden de wedstrijd vanuit alle hoeken.
Stephan van den Berg vertelde dat je de windsurfers met een verrekijker niet zou kunnen zien vanaf de kant. Hij kon het weten. Waar was Dorian gebleven?
Op de kade van Weymouth zochten fans met hun kijkers het water af, op zoek naar die kale jongen met de rood-wit-blauwe zonnebril op.
De onverslaanbare Dorian van Rijsselberghe dobberde met zijn plank op zee. Vergeten door de regie. We moesten het thuis doen met het zuinige gezicht van moeder Murray langs de tennisbaan.
Een uur na zijn zekere goud was Van Rijsselberghe nog niet in beeld geweest. Iedereen behalve Dorian zelf wist dat hij zeker was van de overwinning. Had een onderstroom de solist meegetrokken naar ruig water? Of gleed hij over het water meteen door naar het strand van zijn geliefde Texel?
De radiostilte rond de zeiler zou nog lang aanhouden. Windsurfen deed er kennelijk niet toe. Daarmee werd Dorian van Rijsselberghe de eerste goudenmedaillewinnaar die in Londen van de radar verdween.